بررسی دو ساله همراهی صفراوی با بیماریهای پپتیک

سیستم صفراوی شامل کیسه صفرا و مجاری صفراوی داخل و خارج کبدی است که از بهم پیوستن مجاری کوچک داخل لوبهای راست و چپ کبد مجاری هپاتیک راست و چپ تشکیل شده است و در خارج از ناف کبد بصورت y بهم پیوسته شده و مجرای هپاتیک مشترک را می سازند که پس از پیوستن مجرای سیستیک به آن کلدوک یا مجرای مشترک صفراوی گفته می شودکه از خلف قسمت دوم دئودنوم پس از عبور از پشت سر پانکراس توسط آمپول و اتر به دستگاه گوارش مرتبط می شود. یکی از شایع ترین بیماریهای آن وجود سنگ صفراوی است که بدودسته کلسترول - نمکهای صفراوی و فسفولیپیدها موجب اشباع کلسترول شده و سنگ تشکیل می شود و سنگهای پیگمانی نیز بدودسته سیاه که عمدتا در بیماریهای همولیتیک دیده می شوند و قهوای که بیشتر ناشی از عفونتهای سیستم صفراوی است تقسیم می شود و از عوارض سنگهای صفراوی شامل کله سیستیت کلانژیت ، پانکراتیت ، هیدروپس کیسه صفرا و فیستول و انسداد دستگاه گوارش می باشد. دستگاه گوارش فوقانی شامل مری، معده و دئودنوم می باشد که وظیفه عبور مواد غذائی و شروع فرآیند هضم هستند. که از بیماریهای شایع آن شامل رفلاکس مری به معده، از وفاژیت ، گاستریت ها و اولسرپپتیک می باشد که مجموع اینها را بنام بیماریهای اسید پپتیک می شناسیم. رفلاکس مری به معده تحت سه عامل توان مکانیکی اسفنکتر تحتانی مری، کلیرانس مری، و خاصیت انباری معده به مری و بدنبال آن ایجاد عوارض مثل ازوفاژیت ، تنگی، زخم و خونریزی شود و نهایتا اولسرهای معده و دئودنوم که تحت شرایط پاتولوژیکی خاصی ایجاد می شوند و منجر به خونریزی، انسداد پرفراسیون می شوند. در این بررسی هدف مطالعه همراهی دو بیماری سنگ سیستم صفراوی و بیماری های اسید پپتیک در بیماران بود که با توجه به شیوع بالای هر دو و بیماری در جامعه و متفاوت بودن درمان آنها صورت گرفت . که از شیوع 32 درصد از کل بیماران مراجعه کننده مبتلا به سنگهای صفراوی دچار بیماریهای پپتیک مانند ازفاژیت گاستریت ، اولسر معده و دئودنوم، هرنی هیاتال و کانسر مری و معده و پانکراس بودند. با توجه به جداول ارائه شده و مقایسه آنها ملاحظه می شود که با افزایش سن شیوع همراهی این دو بیماری افزایش میابد بطوریکه رده سنی ششم و هفتم بیش از 80 درصد است . پس جا دارد که در بیمارانی که با علائم سنگ صفراوی مراجعه می کنند از دهه پنجم به بعد قبل از اقدام به عمل جراحی، دستگاه گوارش فوقانی مورد ارزیابی با آندوسکپی قرار گیرد و چنانچه پاتولوژی وجود داشت اقدام به درمان شود و هر چه بیشتر از عوارض بعد از عمل جراحی سنگ سیستم صفراوی کاسته شود.